Οι Εκκλησίες του χωριού μας 

( Μοναστηράκι Αρκαδίας )

1.  Κεντρική εκκλησία (Κοίμηση της Θεοτόκου)

   

μια άποψη από το κέντρο του χωριού

η πλατεία με το μνημείο των πεσόντων, το παλιό σχολειό και η εκκλησία

Στην πλατεία του χωριού μας, που είναι πλακοστρωμένη με 

ακανόνιστες πέτρες, βρίσκεται ο μεγαλοπρεπής - επιβλητικός 

ιερός Ναός της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου». Χτίστηκε το 

1857. Στον προαύλιο χώρο παλιά υπήρχε νεκροταφείο. 

Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο «εν Μοναστηρακίω …» 

του συγχωριανού μας Χρόνη Π. Παπαπαναγιώτου, ο οποίος 

διατέλεσε επί 37 χρόνια Γραμματέας της Κοινότητας.

       

  

 

   

         

Ο ρυθμός της εκκλησίας είναι η λεγόμενη 

«Βασιλική τρίκλητη» 

με δύο  σειρές κολώνες κορινθιακού  ρυθμού

 και κάθε σειρά από δύο  κολώνες.

Ο Κορινθιακός ρυθμός είναι ένας από τους τρεις ρυθμούς της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής και είναι ο 

μεταγενέστερους από αυτούς. Οι κίονες χαρακτηρίζονται από κιονόκρανο που αποτελείται από υψηλό έχινο 

("κάλαθος") και τον άβακα. Ο "κάλαθος" περιβάλλεται από μια ή δύο σειρές φύλλων ακάνθου (βλ. Βικιθήκη) 

και έλικες που φυτρώνουν μέσα από αυτά. Τέσσερις από αυτούς τους έλικες, οι υψηλότεροι, καταλήγουν και 

ταυτόχρονα υποστηρίζουν τις τέσσερις γωνίες του "άβακα"^[1]. Ο Κορινθιακός ρυθμός μπορεί κάλλιστα να 

θεωρηθεί ως εξέλιξη του Ιωνικού λόγω αυτών των ελίκων. Ο ρυθμός αυτός αποτελεί τον πιο διακοσμητικό 

από τους τρεις και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στους ρωμαϊκούς χρόνους με ποικιλία μορφών.

    Η είσοδος του ναού είναι από την νότια πλευρά.

    Το εσωτερικού του ναού βρίσκεται σε τρία επίπεδα,  αυτό του γυναικωνίτη που είναι ισοϋψές με το του Ιερού και το  επίπεδο του κυρίως ναού. Το δάπεδο είναι στρωμένο με πέτρες πελεκητές σε γεωμετρικά σχήματα και κυρίως τετράγωνες.

ο δικέφαλος βυζαντινός αετός πελεκητός σε πέτρα.
βρίσκεται στο κέντρο του κυρίως ναού.

     Υπάρχουν στασίδια περιμετρικά του ναού, καθώς επίσης και σειρές από καθίσματα. 

Οι γυναίκες παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία  από το  γυναικωνίτη.

Δεξιά και αριστερά δυο ξύλινα ψαλτήρια που εκεί έχουν καθίσει αρκετοί αυτοδίδακτοι συγχωριανοί μας ψαλτάδες.

φωτό από το εσωτερικό του ναού

το τέμπλο

η Ωραία Πύλη

η πολιούχος μας

ο Κύριος μας

ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

 οι Τρεις Ιεράρχες

ο Άγιος Χαράλαμπος

 ο Αρχάγγελος Μιχαήλ

ο Αρχάγγελος Γαβριήλ

 το Δεσποτικό

ο Εσταυρωμένος

η Αγία Τράπεζα

η Αγία Τράπεζα

 αριστερό ψαλτήρι

δεξί ψαλτήρι

   Απέναντι του ιερού ναού προσκολλημένο στο κτίριο του παλιού Δημοτικού Σχολείου, υψώνεται καλαίσθητο το καμπαναριό. Με ξύλινη σκάλα παλαιότερα ανέβαζε στο πρώτο «διάζωμα» που βρίσκεται στο ύψος της στέγης του σχολείου.

    Έχει δυο διαζώματα που το καθένα στις πλευρές του φέρει καμάρες. Στο πρώτο διάζωμα είναι κρεμασμένη η μικρή καμπάνα και στο δεύτερο που καταλήγει σε   τρούλο είναι κρεμασμένη η μεγάλη καμπάνα. Στην κορυφή και στο κέντρο του τρούλου είναι στερεωμένος μεγάλος πέτρινος πελεκητός σταυρός και αλεξικέραυνο για προστασία από τους κεραυνούς.

    Είναι χτισμένο από εξαίρετη πελεκητή πέτρα αρίστης καλλιτεχνικής μαστορικής τέχνης από τα πανάξια μαστορικά χέρια, μεράκι  των  πρωτοπελεκάνων  αρχιμαστόρων  της οικογένειας Νικολάου Πουρνάρα.

Η εκκλησία μας παρά το ότι είναι  " Κοίμησις της Θεοτόκου"

 και έπρεπε να έχουμε πανήγυρη το Δεκαπενταύγουστο,

γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου, που έχουμε το Γενέσιον της Θεοτόκου.

Κι αυτό διότι στα γύρω χωριά , το Δεκαπενταύγουστο γίνονται πολλά

 πανηγύρια, οι προγονοί μας συγχωριανοί , θεώρησαν "καλό", 

ίσως πολύ έξυπνο και επαγγελματικό, το δικό μας χωριό, 

να κάνει ένα όψιμο πανηγύρι τον Σεπτέμβρη μήνα και να μαζεύει 

όλους από τα γύρω χωριά .